اتیلن گلیکول (نام IUPAC: اتان-۱٬۲-دیول) یک ترکیب ارگانیک با فرمول CH2OH)2)است. اساساً به دو منظور مورد استفاده قرار میگیرد. این ماده به عنوان یک ماده خام در تولید الیاف پلی استر مورد استفاده قرار میگیرد و همچنین برای فرمولاسیون محصولات ضدیخ استفاده می‌شود. اتیلن گلیکول مایع غلیظی(ویسکوز) بی رنگ و بی بو و شیرین مزه است.
اتیلن گلیکول بسیار سمی است و به ویژه حیوانات خانگی در معرض مسمومیت‌های ناشی از نشتی این مایع از وسایلی که از آن استفاده میکنند هستند.
طرز ساخت
اتیلن گلیکول از اتیلن (اتیل)، از طریق اتیل اتیلن متوسط تولید می‌شود. اتیل اتیل با آب برای تولید اتیلن گلیکول با توجه به معادله شیمیایی واکنش می‌دهد:
C2H4O + H2O → HO−CH2CH2−OH
این واکنش می‌تواند توسط هر دو اسیدها یا پایه‌ها کاتالیز شود، یا می‌تواند در pH خنثی در دمای بالا رخ دهد. بالاترین میزان تولید اتیلن گلیکول در pH اسیدی یا خنثی با بیش از حد زیاد آب رخ می‌دهد. در این شرایط، تولید اتیلن گلیکول ۹۰٪ می‌تواند حاصل شود. ضایعات اصلی آلژینات دی اتیلن گلیکول، تری اتیلن گلیکول و تترا اتیلن گلیکول هستند. جداسازی این الیگومرها و آب انرژی فراوانی دارد. حدود ۶٬۷ میلیون تن سالانه تولید می‌شوند. انتخابی بالاتر با استفاده از فرایند OMEGA Shell به دست می‌آید. در فرایند OMEGA اکسید اتیلن ابتدا با دی‌اکسید کربن (CO2) به کربنات اتیلن تبدیل می‌شود. این حلقه با یک کاتالیزور پایه هیدرولیز شده در مرحله دوم برای تولید مونو اتیلن گلیکول در انتخاب ۹۸٪ انتخاب می‌شود. دی‌اکسید کربن در این مرحله دوباره آزاد می‌شود و می‌تواند دوباره به مدار پروسه تبدیل شود. دی‌اکسید کربن بخشی از تولید اکسید اتیلن است، در حالی که بخشی از اتیلن به‌طور کامل اکسید شده‌است. اتیلن گلیکول از مونوکسید کربن در کشورهای با ذخایر زغال سنگ بزرگ و مقررات زیست‌محیطی کمتر محسوب می‌شود. کربناته شدن اکسیداتیو متانول به دی متیل اگزالات یک رویکرد امیدبخش برای تولید اتیلن گلیکول مبتنی بر C1 است. هیدروژن با کاتالیزور مس: دی متیل اکسلات را می‌توان به اتیلن گلیکول با بازده بالا (۹۴٫۷٪ تبدیل کرد)
متانول بازیافت می‌شود بنابراین تنها مونوکسید کربن، هیدروژن و اکسیژن مصرف می‌شود. یک گیاه با ظرفیت تولید ۲۰۰۰۰۰ تن اتیلن گلیکول در سال در مغولستان داخلی، دومین گیاه با ظرفیت ۲۵۰۰۰۰ تن در سال در سال ۲۰۱۲ در هنان بود. از سال ۲۰۱۵، چهار گیاه در چین با ظرفیت ۲۰۰۰۰۰ تن در هر سال، حداقل ۱۷ مورد دیگر برای فعالیت دارند.
مسیرهای بیولوژیکی
قارچ Galleria mellonella توانایی باکتری‌های روده را برای تخریب پلی اتیلن (PE) به اتیلن گلیکول دارد.
مسیرهای تاریخی
طبق اکثر منابع، شارلز آدولف وورتز (۱۸۸۴–۱۸۱۷)، شیمیدان فرانسوی، اتیلن گلیکول را در سال ۱۸۵۶ آماده کرد. او ابتدا «اتیلن یدید» (C2H4I2) با استات نقره را درمان کرد و سپس «دی اتاتان اتیلن» با هیدروکسید پتاسیم هیدرولیز شد. وورتز ترکیب جدید خود را «گلیکول» نامید زیرا با هر دو اتیل الکل (با یک گروه هیدروکسیل) و گلیسیرین (با سه گروه هیدروکسیل) به اشتراک گذاشته شد. در سال ۱۸۵۹، وورتز اتیلن گلیکول را از طریق هیدراتاسیون اتیلن اکسید تهیه کرد. به نظر می‌رسد قبل از جنگ جهانی اول هیچ تولید تجاری یا کاربردی از اتیلن گلیکول وجود نداشته‌است، زمانی که از اتیلن دی کلرید در آلمان ساخته شد و به عنوان یک جایگزین برای گلیسرول در صنعت مواد منفجره استفاده می‌شود.
در ایالات متحده، تولید نیمه تقطیر اتیلن گلیکول از طریق اتیلن کلر هیدرین در سال ۱۹۱۷ شروع شد. اولین کارخانه بزرگ گلیکول تجاری در سال ۱۹۲۵ در چارلستون جنوبی، ویرجینیای غربی، توسط کاربید و کربن شیمیایی شرکت (در حال حاضر Union Carbide Corp.). تا سال ۱۹۲۹، اتیلن گلیکول توسط تقریباً تمام تولیدکنندگان دینامیت مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۹۳۷، کاربید اولین کارخانه را بر اساس فرایند لورفت برای اکسیداسیون اتیلن با اتیلن اکسید کرد. کاربید انحصار پروسه اکسیداسیون مستقیم را تا سال ۱۹۵۳ حفظ کرد، زمانی که روند طراحی علمی تجاری شد و برای مجوزها ارائه شد.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.